۱۳۸۷ تیر ۲۳, یکشنبه

سود ویژه خودمان


در نوشته پیش که تغذیه رایگان در اتحادیه اروپا را نوشتم که دوستان کامنت هایی گذاشتند و حتی دوستی گلایه که در شهرستانی که بوده اند مواد غذایی مناسب نبوده که جای تاسف دارد که مامور خرید آنجا ادمی بی وجدان بوده که در مورد تغذیه کودکان آن دیار اهمال میکرده و آن حاجی بازاری آنروز و حاجی موتلفه امروز با علم اینکه پسته و خرمایی که میفروشد خوراک کودکان شهرش میباشد شاید حتی فرزند خود ش آن اجناس بنجل را میفروخته اما در تهران و اکثر جاها از کیک تا موز شیر پاکتی سه گوش میدادند که چون آن زمانها وفور نعمت بود و شکمها سیر بچه ها برای تفریح یا موز ها را در پیاده رو میانداختند رهگذران زمین بخورند یا قوطی های شیر را در خیابان تا با رد شدن ماشینها بترکد اما نقط مهم این بود قبل از عملی شدن این قانون برادران کمونیست با رفقای مذ هبی نق میزدند که هدف از این برنامه میخواهند سو استفاده بکنند پول خلق را بخورند و و ..بعداز اجرا هم باز نق ونمق های تازه بیسکویت مینو سیب لبنانی شیر پاستوریزه و غیره و ذالک اشغالهایی هستندکه به بچه ها میدهند و یا در پسته ایی یا خرمایی کرمی پیدا شده بر خوردی غرض الود در هر خانه ایی برنج و حبوبات آیا کرم نمیگذاشت بنده بخاطر اینکه نظام قدیمی بودم این برنامه شامل حال من نبود اما به بچه های راهنمایی که میدادند دیده بودم .
Unternehmen müssten ihre Mitarbeiter am Gewinn beteiligen سود ویزه خودمان
ترجمه مطلب بالا کارفرمایان موظفند کارکنان خودشان را در سود سهیم کنند
در سالهای اخیر بخاطر جهانی شدن و کوچ کارخانه ها به کشورهای جهان سوم وارزان باعث شد در آلمان تعداد زیادی بیکار بشوند و بقیه هم بخاطر حقظ کار خود به تمام خواسته های کارفرمایان از اضافه نشدن دستمزدها تا حتی ده درصد از کم شدن آن تا اضافه کاری تمکین کردند و این موضوع موجب شد فاصله طبقاتی عمیق تر بشه و کم کم طبقه متوسط از بین برود وجامعه بین غنی و فقیر تقسیم بشود که روی قدرت خرید هم تاثیر داشت اما طی دو سه سال گذشته بخاطر رشد چین و هندوستان وبرزیل و . . سفارشات ماشین الات و کالاهای دیگر سرازیر شد بگونه ایی که آلمان برای چند سال متوالی مقام اول در صادرات را در میان کشورهای صنعتی حایز گردید و ارفرماها با سود فراوانی که میبردند وقیحانه هم فداکاری کارکنان را در دوران رکود که همان چشم پوشیها را فراموش کرده بودند و هم هر چقدر سود بیشتری عایدشان میشد کارکنانی را اخراج میکردند که با همت سندیکاها و تلاش کارگران با اعتسابات قانونی به دستمزدها اضافه شد و رییس جمهور و احزاب حاکم و اپوزیسیون پا را فراتر نهاده خواستار شراکت کارگران در سود شدند حال نقدی یا بصورت توراق بها دار و یا سهام که در حال حاضر نزدیک دو سال است در مجلس فراکسیون کار گروهی را تشکیل داده که روی قانونی برای این سود ویژه کار کنندالبته دولت و دیت اندر کاران برای بالا بردن قدرت خرید این کار را میکنند که عدم خرید شغل های فروشندگی را تهدید میکند ونفع دیگر مالیات مستقیم نوزده در صدی که صندوق دولت را پر میکند و باز مجدادا قبل از دگرگونی ما کجا قرار داشتیم که البته باز هم در این مقوله برادران و رفقا از نق زدن دریغ نکردند که امروز باید شاهد باشند کارگران ماه ها دستمزد معمولی خودرا دریافت نمیکنند و من منتظر کامنت که چه کسی اینبار سود ویژه آن روزگاران را کرمو بخواند.
و برای آگاهی علاقه مندان در آن روزگاران نحوه محاسبه سود ویژه چنین بود حداقل از یکماه و نیم تا حد اکثر تا یه ماه آخرین حقوق خالص در یافتی البته عیدی و مزایا جای خودرا داشت .
تصویر غنی ها غنی تر و فقرا فقیر تر
فقیره به دارا میشه لحظه ایی جایمان را عوض کنیم

۳ نظر:

ناشناس گفت...

Das ist sehr lieb von ihnen
es wierd Schön werden

هم میهن نازنینم سپاس از پیام زیبایتان

ناشناس گفت...

حسین عزیز،
آقا اولین لینک‌ات در بلاگ نیوز خطا رفت، باز نمی شود، لطفا سریعا تصحیح کن.

مدیریت بلاگ نیوز

ورجاوند گفت...

با درود به سرور عزیزم
هدف اصلی از ایجاد "دهکده جهانی" فقط استفاده سرمایه دار از کارگر ارزان در کشورهای جهان سوم بود که ظاهرا برای ارزانتر شدن کلا (که هرگز صورت نگرفت) و زیر پوشش مهربانی و شفقت تبلیغات گسترده آنرا به اجرا گذاشتند. حتی کارخانه بنز که افتخار آلمان بود ، برای اولین بار کارخانه بزرگی در چین تاسیس نمود که بگفته خودشان تولید آن فقط برای مصرف داخلی چین است ولی در حقیقت حتی بنز هم چینی شده است.
بازنده اصلی این سیاست گسترده ، کشورهای در حال پیشرفت و یا جهان سوم بودند به استثای چین و برزیل و آفریقای جنوبی. حتی هند در این میان بازنده بسیار برگی بود و با داشتن جمعیت بسیار بالا تبدیل به وارد کننده بنجل های چینی و سلاحهای ارزان برزیلی است.
وطن عزیز خودمان از این قافله عقب نمانده و هزاران کارگاه و کارخانه کوچک و بزرگ بسته شده و به آسانی میتوان گفت 90% واردات پوشاکی و خانگی و حتی صنعتی ما از چین است ولی حقوق کارگران خودمان را حتی دولت نیز نمیپردازد.
در عوض پورسانت خرید کالاهای چینی سر از کیسه های گشاد و پرنشدنی سران در راس جمهوری اسلامی ولایت فقیه در میآورد.