درود بر حسین گرامی ، پی نوشت را برای رهگذرها و فشارکیها میفرستم. سرخوش باشید
" تنهائی ما پی آمد غربتیست که دانسته انتخاب کردیم تا فرزندانمان زندگی بهتری داشته باشند هر چند که موفقیت و شادی ایشان از این درد نخواهد کاست
تنهائی
مرد است و درد
درد است و مرد
مرد بی درد
مرد نیست
***
تنها آمدن وتنها رفتن
روال زندگیست ، اما
تنها زیستن درد است
***
برای دیگران زیستن شاه نقش زندگیست
به شرط آنکه همه گیر باشد
فرد گیر که شد ، درد چیره می شود
مرد پیر می شود
***
در شهر نباید بود ، که فریاد درد
در همهمه مردم گم می شود ، و
انسان در بین تن ها تنهاست
***
به کوهستان باید رفت ، و
درد را فریاد باید کرد ، که
کوه را به خروش می آورد ، و
پژواک......تنهائی را گریز خواهد داد
پژواک......تنهائی را گریز خواهد داد
***
از سیاهی شب باید گریخت
به شرق باید رفت ، و
شکوه تکرار تولد آفتاب را
در کوهستان به شهادت نشست
با نور درهم آمیخت ، و
رمز تنهائی را از آفتاب آموخت.
***
قرن هاست که آفتاب به تنهائی و با سخاوت
فراگیر بوده است
تا شکیبائی را به ابدیت پیشکش کند
***
آری برادر
از آفتاب بیاموزیم و تجربه کنیم
سخاوت در تنهائی را
آفتاب همیشه به تنهائی و در تنهائی تابیده است
حمید رزاقی