در سوگ خواهرم

خواهرنازم عزیز دلم روزی که به دنیا آمدی با صدای ونگت مرا ترساندی و امروز هم با رفتنت جگرم را آتش زدی .
گفته بودند که سرنوشت یکی از دخترها شبیه مادر میشه تو چراگوش کردی که با دردی همچون درد او در سنی چون سن اوحتی در فصلی چون فصلش ما را ترک کنی مادر اگر رفت همه دور هم بودیم ای بی انصا ف تو در غربت تنهایی ها تنهایم گذاشتی مادر اگر رفت تو با تمام کوچکی آنفدر بزرگ بودی که سر در آغوشت نهم و . . . از بزرگیت گفتم حال از بزرگواریت میگویم که این یکماه را آنقدر به خود زجر دادی تا عید یارانت را تو دیگر تباه نکنی .
خواهر نازم عزیز دلم روزی که به دنیا آمدی همانروزی که من از صدای ونگت ترسیدم آذر بود و خزان که تو شکفتی چون گلی در بامداد فروردین و امروز صبح که خورشید آمد و تورا برد سحر گاه بهاران بود که تو چنین زود و نابهنگام پژمردی و حال فروردین آذری شد که بر دل و جان ما افتاد .