برای شما دوستان تصویر بالا, یک تکه دیوار است و نام کوچه بن بستی مانند امثال آن که در طول زندگی خود بارها و بارها ّبا آن روبروشده اید, اما برای من بعد از چهل سال هنور یاد آور خاطرات شیرینی میباشد . این دیوار, یادگاری مانده از دبستان منحل شده مولوی میباشد. مکانی که شش سال در آن و با آن زندگی کردم و در ست پشت این دیوار کلاس چهارم قرار داشت که ما پروانه ها که به جبر دگر دیسی , آخرین تارهای پیله خود را میشکافتیم تا با دنیای پیرامون خویش آشنا گردیم, دستان مهربانی برگهای توت را که حاوی علم و دانش و آگاهی بودند , با رافت و مهربانی برای تغذیه در اختیار ما میگذاشت و صاحب این دستان خانم جوانی بود بنام بهبهانی که گل سر سبد تمام آموزگاران خوبی که در طول زندگی تحصیلی خود داشتم بود . خانم بهبهانی تنها معلم دوران دبستانم بود که در طول نه ماه نه با خط کش خود و نه باقلمش هیچکدام از ما را توبیخ نکرد و باز تنها معلمی بود که روز نخست از هیچکس شغل پدرش را نپرسید تا حسابی باز کند و مهرش را ناعادلانه تقسیم کند. یادش گرامی باد! ردیف اول نفر دوم از سمت چپ بنده که با کلیک روی تصویر میتوانید بزرگ کنید.
۹ نظر:
معلم خوبی داشتید ، معلم های خوب رامعمولا نمی توان از یاد برد.
در بلاگ نیوز لینک داده شد .
so interesting .. I enjoyed alot
عکس خیلی جالبیه . نیمکت های مدرسه و 4 نفری یا سه نفری روی یه نیمکت نشستن یادش بخیر
یادش بخیر معلم ما خانم کلینی بود هیچ وقت لبخندش مهربونیش و آغوش گرمش و یادم نمی ره راستی که معلم کلاس اول بودن هم عالمی داره هیچ کس فراموشت نمی کنه
عکس مدرسه رو نتونستم ببینم. باز نمیشه
حسین عزیز
با درود و ÷وزش از غیبت طولانی که داشتم .
امیدوارم در پناه آفریدگار زندگی را به خوشی و سلامتی بگذرانی .
با تقدیم بهترین احترامات :
مرجانک
خيلي خاطره انگيز بود. نيمكتهاي بلندي كه اصلا استاندارد نبودند. و بايد از آنها بالا مي رفتيم تا بتوانيم بنشينيم و پاهايمان توي هوا آويزون ميماند.
اما مهرباني هايي كه هيچگاه يادمان نخواهد رفت.
Doroud bar to Hosein,in divarha va kheyli divarhaye dige dar Amirieh yad avar talkhiha va shirinihaye dorane koudakiye man hastand khooneye pedarbozorg too khiabane Farhang va docharkhesavari too mahleye Tarjoman,oon Abe zolale Tarjoman hatman yadet hast!Va ye chize dige yemogheie tehran bood va Amirie,90 Darsade Ahaliye Amirie ,Khanevadehaie Asil va bafarhang hastand,chon baraye tehrani boodan bayad aval bacheye Amiriye bashi:))))
Ba Sepass Az Ideye Ghashanget ke maro ham be doreye koodaki bordi.
Babak Pashaie....
اینجا یه تکه از قلب شماست.هر جای دنیا که برین باهاتونه.فکر می کنم برای همه ماها همینطوره که مدرسه ای که ان قدر ازش فراری بودیم برامون یاد اور شیرین ترین خاطراته.منم 8سال توی یه مدرسه بودم.بعد از این همه سال که گذشته هنوز بعضی شبها خواب می بینم اونجام. سه سال پیش یه روز رفتم مدرسه.نمیدونین چه حسی داشت.
ارسال یک نظر