رمضان , شهریور و من

حلول ماه رمضان که امسال مقارن است باشهریور ماه این چند روزه پاک کلافه ام کرده البته دلیلش را میدانم آنهم رابط هایی است که این دو ماه من وپدرم با همدیگر داریم بنا برشنیده ها پدر که در طول سال هر کاری میکرده و در ماه مبارک عابد و زاهد میشده مثل خیلی ها و رسم آن دوران که در همان ماه رمضانی که مادر باردار من بوده در سحری که از سحر های آنماه پدر بعد از خوردن سحری تا وقت اذان خوابش میبرد و بعد از مدتی هراسان از خواب پریده مادر را صدا کرده میگوید این بچه پسر است ومادر متعجب که این موقع صبحی پدر حرفش را قطع میکند و به او میگوید خواب دیدم در مسجد شاه نوری در هوا مرا به اسم صدا کرد و گفت این بچه اسمش حسین است در خانواده قبل از من دو پسر بدنیا آمده بودند که هر دو دو اسمی مانند خانواده شاه هم پسوندش به رضا ختم میشد که متاسفانه دومی در یکسالگی اولین مسافر ما به دیار ازل شد که حکایتش رافقط شنیده ام و زیبایی بیش از حدش که بنا بر خرافات اعوام چنین بچه هایی نمیمانند.آری بنا بر این حکایت رمضان را دوست دارم و قبل از انفلاب در دوران تشیع صفوی خیلی بیشتر از این دوران علوی و چه بسا همان منش پدر را نیز دنبال میکردم و این ماه را منهم عابد وزاهد میشدم ولی از زمانی که روزه زوری شد عطایش را به لقایش بخشیدم و تنها از آش رشته اش و زولبیا و بامیه اش تا زمانی که بودم همچنان لذت میبردم.

اما شهریور را هر گز دوست نداشته وندارم نه برای نزدیکی باز شدن مدرسه و نه برای دادن امتحانات تجدیدی بلکه تیشه ایی که به ریشمان زد و پدر را در سی و پنجمین بهار حیاتش و من تقریبا در آستانه چهارمین سال زندگیم که تازه به بکاربردن نام پدر که هر فرزندی بکار میبرد داشتم خو میگرفتم با خود برد و بی انصاف حتی اجازه نداد لااقل خود خاطراتی از او به یادگار داشته باشم و نه به دنبال شنیدن خاطراتش از دیگران اما امسال شهریور را کمی دوست دارم با رمضان مقارن است ولی رمضان را نه مثل هر ساله چون امسال با شهریور مقارن است اما اینرا در پنجاه سالگی برای ننه من غریبم ننوشتم چرا که اگر شهریور به یاری ملک الموت پدر را گرفت پروردگار جانشینی از برایش تایین کرد که همه اشخاصی را آدمی در طول حیات نیاز دارد این یگانه شخص همه آنها بود مادر بزرگم که هرچه هستم ودارم از اوست بیست و چهارسال باهم بودیم هر روز زیباتر از دیروز و هر روز حکایتی شیرنتر از قصه های مجید که زین پس عمری بود به مناسبت هایی خواهم نوشت بیاد مادر بزرگ که وقثی فاتحه میداد همه را ردیف میکرد از بی وارث و بد وارث تا . . . و آخر برای اینکه کسی از قلم نیفتاده باشد بزبان خود او ترکی بود ترجمه اش پروردگارا در این ایام مبارک تمام اسیران خاک را بیامرز عزیزان مرا هم در جوارشان.