مهر ماه . . .

مهر را دوست دارم برای دگرگونیهایش و پاییزش, پاییز را همیشه دوست داشتم بویژه در آن دوران خوش گذشته که آدمی هم توان و هم فرصت دیدن ودرک زیباییها و ارزشها را داشت آری پاییز را دوست داشتم برای امیریه, امیریه را هم دوستش داشتم برای خزانش خزانی که طلایه دارها یش و بشارت دهندگانش میهمانان کوچک و زیبای هرساله اش سارهای بدجنس بودند. همان سارهایی که روزشان را با غارت کردن خرمالو های سردرختی که در خانه های امیریه بیشمار بودند بسر میبردند و غروبها دسته دسته به میعادگاهشان که پاتوق همیشگی هرساله شان بود چنارهای سر انصاری و سینما ستاره تا انتظام و منیره بازمیگشتند و همچون گروه کری دسته جمعی به نغمه پردازی میپرداختند و بر روی سر و کول عابران نقطه ایی به یادگار میگذاشتند وباعث دلخوری قربانی خود و مایه خنده دیگران میگشتند . در آنزمان غارغارکلاغها ی بیحوصله که از مدرسه بازمیگشتند در حال پرواز از بالای درختان و سارها بسان غرغری بود برسر سارهای هلهله گر و همهمه کن که دست از هیاهویشان بردارند.با رفتن این میهمانها این درختان پیرکه هر کدامشان به اندازه سن خود حکایات ناگفته در سینه داشتند وهریک از اینها شاهدان صامت مرده بادها و زنده بادها بودند و تن تمامیشان زخمی دستان نامهربانی که بیادگار آثار رقت باری را بجا گذاشته بودند, بود. آری خزان رادوست داشتم برای قلم جادوییش که آنرا در اختیار درختان امیریه قرار میداد تا آنها بتوانند با آن برای بار دیگر و بار دیگرجامه خود را زرین کنند و با ریختن برگ برگشان بر سنگفرشها تابلوی زیبای زنده ایی را پدید آورند تابرای عشاق بهاری و برای شاعر و نقاش . . . سوژه ایی گردد.